Symptomen

Bij de ziekte van Bell wordt de functie van bepaalde aangezichtsspieren in meer of mindere mate verzwakt of verlamd. Het gaat hier vooral om de aangezichtsspieren waarmee je je gezicht verschillende uitdrukkingen geeft. Er is pas sprake van de ziekte van Bell als al deze aangezichtsspieren niet goed meer werken. Bij een verlamming van bijvoorbeeld alleen de mond is er iets anders aan de hand.

Meestal treden de symptomen op aan de linker of aan de rechterkant van het gezicht. In zeldzamere gevallen kan het ook aan beide kanten van het gezicht zijn. De symptomen treden meestal op binnen een korte periode van een paar dagen tot op zijn hoogst twee weken. Bij Ramsay Hunt Syndroom is de piek van de aangezichtsverlamming binnen drie weken. Als het langer duurt, is er waarschijnlijk een andere oorzaak.

De ziekte van Bell geeft een heel scala aan fysieke symptomen. De ernst ervan hangt af van de hoeveelheid zenuwschade en van de plaats van de zenuwschade. Het gezicht gaat hangen. Er is sprake van zwelling en je hebt geen of (veel) minder controle over je gezichtsuitdrukkingen. Mensen beschrijven dat mond en wang aanvoelen als bij een verdoving van de tandarts of zoals wanneer je tong verbrand is. Bij Ramsay Hunt Syndroom komen hier nog een aantal specifieke symptomen bij.

Oor

Pijn in of achter het oor is een symptoom. Die pijn kan al een paar dagen voor de aangezichtsverlamming beginnen. Je raakt bovendien overgevoelig voor geluid. Sommige mensen ervaren tintelingen in het oor of oorsuizen. Bij Ramsay Hunt Syndroom is de pijn heviger en duurt langer. Er kan bovendien sprake zijn van gehoorverlies, duizeligheid en gordelroosblaren (in oor of mond).

Oog en voorhoofd

Knipperen met je ogen is lastig of onmogelijk bij de ziekte van Bell. Je kunt het oog in het aangetaste gedeelte ook ‘s nachts niet of niet goed meer sluiten. De wenkbrauw en het onderste ooglid zakken. De ogen tranen overvloedig of juist helemaal niet en zijn overgevoelig voor licht. Mensen hebben soms slechter of troebel zicht.

Rimpels op het voorhoofd verdwijnen.

Mond en neus

Praten gaat moeizaam, vooral het uitspreken van woorden met een p, b, v, of f. Eten en drinken is lastig, evenals fluiten en spugen. Je hebt overmatig of juist te weinig speeksel en je mondhoek hangt. Eten smaakt niet zoals je gewend bent. Je heb last van slurpen en van speekselverlies.

Mensen spreken van trillende mondhoeken of van een kloppende lip. Vaak is sprake van spanning in de kaak en in de nek. Je hebt een loopneus en doorlopend een verstopte neus.

Stress

Veel mensen hebben last van stress. De plotselinge verandering van je uiterlijk is psychisch zwaar. Dit geeft angst en onzekerheid over of het wel goed komt. Slapen kan lastig zijn door de pijn. Vermoeidheid komt vaak voor en dat maakt je extra gevoelig voor stemmingsklachten. Overgevoeligheid voor drukte, geluid en licht is ook een symptoom dat spanning geeft.

Herstel

Het herstel verschilt per persoon. Bij de een gaat dat snel en vrij plotseling. Bij de ander duurt het langer en gaat het in etappes. Naarmate de zenuwschade minder groot is, is de kans op een volledig herstel groter.

Een probleem bij een langduriger herstel is dat gezichtsspieren die niet getroffen zijn overmatig actief worden. Die niet getroffen gezichtsspieren compenseren voor de aangezichtsspieren die verlamd zijn geraakt. Dit kan zorgen voor een vervelende spanning in het gezicht en samentrekkende spiertjes bij het oog of bij de mond. Asymmetrie en onbeweeglijkheid in de inactieve gezichtsspieren kunnen het gevolg zijn.