Skip to content

Het verhaal van Wouter

Omdat het schrijven van een dagboek mij wat overdreven overkwam, ben ik daar niet aan begonnen. Echter een relaas in chronologische volgorde stond mij steeds voor de geest, (ter leringe en vermaak). Het gaat er mij niet om tegen schenen te schoppen, echter een overzicht van mogelijk- en onmogelijkheden in de gezondheidszorg kan voor anderen ook heel leerzaam zijn. Mijn ervaring is dat een onwillige huisarts een nagel aan je doodskist is, alle regeltjes ten spijt.

13 Maart 2003. Op bezoek bij de huisarts, eens in het half jaar voor bloeddrukcontrole en meestal neem ik dan meteen wat andere kleine klachten mee. Dit keer was één van die klachtjes een wat geirriteerd linkeroog. De man zag er niets aan, wel heb ik meteen maar de verwijskaart voor de oogarts gevraagd, tenslotte is het eens per jaar ook controle gezien de leeftijd, brildragend, enz. De afspraak kon gemaakt worden, alleen pas over een week of acht. Om een lang verhaal kort te maken, ik zal wel zien hoe lang dit vol te houden is.

15 Maart 2003. Een familie feestje bij één van de kinderen. Pa, wat heb jij nou, het lijkt wel of je een beroerte hebt gehad. Wel het verhaal van 13 Maart uitgelegd en verteld, de familie vond het maar niets en besloten werd om in te “breken” bij een nachtarts, d.i. een huisartsenpost in een ziekenhuis. Na wat heen en weer gebel, mocht ik dan toch komen en zo kwam ik dus op Zaterdagavond om een uur of tien bij dat ziekenhuis aan. Na een uurtje wachten waren we aan de beurt, de dienstdoende arts bekeek mij bij het binnenkomen en zag meteen wat er aan de hand was. De officiële naam ben ik meteen vergeten, maar in Nederlands heet het Aangezichtsverlamming ofwel Ziekte van Bell. We kregen een recept mee voor een ooggel en een aanwijzing welke apotheek op dit onzalige moment open was. En de opdracht om maandag onmiddellijk naar de huisarts te gaan, want ik moest naar een neuroloog aldus deze arts.

18 Maart 2003. Een nieuwe afspraak gemaakt bij de huisarts, kon niet eerder dan Vrijdag 21 Maart, wel deze site opgestuurd naar de betreffende huisarts. Kon hij ook even kijken, hoe anderen dat behandelen.

22 Maart 2003. Wederom m’n opwachting gemaakt bij de huisarts. Meneer was wat aangebrand, ik moest niet zo wroeten op internet en hij wist er veel meer van dan ik. Zal wel, maar mijn vertrouwen was op dat moment tot op het nulpunt gedaald. Heb wederom gevraagd om een verwijzing naar de neuroloog, wilde hij niet geven. Dus eis ik dat, uiteindelijk heeft hij de afspraak gemaakt voor mij, compleet met een verwijskaart en een los briefje erbij dat ik op eigen verzoek ben gekomen.

24 Maart 2003. Afspraak bij de neuroloog. Meneer, hoe lang heeft u dat al? Een dag of 11!! Waarom bent niet eerder gekomen, daar zijn medicijnen voor, maar alleen als u binnen de drie dagen hier bent. Ik heb hem naar de huisarts verwezen, met de mededeling dat hij dat niet nodig vond. De goede man heeft de motoriek gecontroleerd en nog wat andere zaken en er zijn afspraken gemaakt voor een CT-scan, een longfoto en een bloedonderzoek en een afspraak voor de week erop, als de uitslagen bekend waren. Direct bloed laten prikken.

26 Maart 2003. Heb geprobeerd binnen te komen in het afsprakenregime van de oogarts, lukte niet, maar heb wel uitgelegd dat ik vreselijk veel pijn had aan dat oog en ik niet zou schromen eventuele oogschade te verhalen. Thuisgekomen werd ik gebeld door de betreffende assistente dat er voor de volgende dag iemand had afgezegd en dat ik die plaats mocht innemen.

27 Maart 2003. Bezoek oogarts, de ooggel meegenomen. Uitgelegd dat het bij tijd en wijle leek of er zoutzuur in dat oog zat. Afijn, het recept van die ooggel was tweemaal daags, het werd onmiddellijk veranderd in elk uur en kreeg recepten mee voor drie maanden en ik kreeg zelfs een zalfje voor de nacht. Dat is echt alleen voor de nacht, als je dat erin hebt is het net of je door matglas kijkt, zeer wazig. Afplakken hoefde niet, daar had ik zelf iets op gevonden. Op mijn klacht dat het afsprakenregime zeer absurd is als je dringend hulp nodig hebt, werd mij te verstaan gegeven dat de huisarts de poortwachter van de gezondheidszorg is en hij bij eventuele klachten adequaat moet handelen.

3 April 2003. CT-Scan laten maken, longfoto.

9 April 2003. Uitslagen halen bij de neuroloog. Gelukkig had hij goed nieuws, er waren geen fysieke problemen gevonden. En hij heeft mij laten zien en uitgelegd wat eventueel de problemen zouden kunnen zijn en over drie maanden terug voor controle.

Update 23 juni 2006

Na een aantal weken was het ergste leed wel geleden, afgezien dat ik elke dag 1 of 2 maal mijn ogen moet druppelen met livocak, wegens irritatie vanwege stuifmeel gaat het goed. Alleen m’n linkeroog heeft wel een afwijking, het staat minder open dan het rechteroog.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top

Gratis Consult

Schrijf je in voor een gratis consult van 15 minuten bij een van onze partners.

Schrijf je in voor een gratis consult