Het verhaal van Thijs

Ik had al enkele dagen het gevoel of er een heel klein stukje van mijn kies was afgebroken en ik dacht dat ik de smaak van mijn vulling in mijn mond had.
Ik maakte daarom een afspraak met mijn tandarts. Na enkele dagen ( ik was nog niet bij mijn tandarts geweest ) stond ik op zaterdag ’s morgens voor de spiegel en ik zag dat mijn mond wat scheef stond. Ik dacht aan een ontsteking van mijn kies en maakte me niet zo druk.

In de loop van de dag kreeg ik af en toe reacties van mensen die zeiden dat mijn gezicht wat scheef stond. Ik maakte hier nog steeds geen probleem van. Op zondagochtend stond ik echter op en ik merkte dat ik moeilijk kon praten en dat mijn rechteroog open bleef staan. Ik had geen controle over mijn rechtergezichtshelft. Mijn vrouw maakte een afspraak bij de tandarts die zondagdienst had.

Ik kon meteen komen. Zijn eerste reactie was: “Ik ken U niet… maar kijkt U altijd zo?? ” Affijn, hij controleerde mijn verdachte kies en kon niets vinden. Hij maakte foto’s van mijn onder- en bovengebit en concludeerde dat mijn tanden niet de oorzaak van mijn probleem waren. Maar nu komt het meest frapante….. De tandarts wist zich te herinneren dat hij in het verleden ook ooit het zelfde had meegemaakt nadat hij intensief gewerkt had in zijn tuin.

Hij vroeg me dan ook of ik toevallig pas nog in mijn tuin gewerkt had. Hij gaf aan dat hij dezelfde klachten had gekregen nadat hij coniferen uit zijn tuin verwijderd had………. Vreemd, want ik had op de bewuste zaterdag de hele dag in de tuin gewerkt en al mijn coniferen verwijderd !!!!!

In het ziekenhuis vertelde een neuroloog me dat ik de ziekte van Bell had. Kon wel een paar maanden duren, maar was verder niet gevaarlijk. Na een week of 3 merkte ik dat ik weer controle kreeg over mijn oogcoördinatie en dat andere functies weer beter werden.

Ik heb het idee dat het weer allemaal goed komt…….. maar dat verhaal van de tandarts over die coniferen houdt me toch wel wat bezig….. Toeval?????