Het verhaal van Paul

Mijn naam is Paul Boellaard, ik ben 36 jaar oud en werk op een postkamer. Ik meende altijd goed gezond te zijn maar sinds kort lijkt er toch wel het een en ander aan de hand te zijn.

Rond half december 2002 merkte ik voor het eerst een vervelend gevoel in mijn linker gezichtshelft. Ik had last van trillende spieren en een “drukkend” gevoel op mijn wang. In eerste instantie ging ik er van uit dat het met vermoeidheid te maken had en heb ik er niet zoveel aandacht aan besteed.

Op oudejaarsavond merkte ik dat mijn gezicht een beetje scheef was. Vooral de linker mondhoek deed niet meer wat ik er van verwachtte en ook mijn oog ging niet meer zo makkelijk dicht als het eigenlijk hoort. Ik had intussen ook een ontsteking aan mijn verstandskies linksonder opgelopen en dacht dat daar de oorzaak zou liggen. Een bezoek aan de tandarts bevestigde dit vermoeden, hij dacht dat de klachten zouden verdwijnen als die kies getrokken werd en de onsteking bestreden zou worden.

Op 28 februari 2003 kon ik bij de kaakchirurg terecht om die verstandskies te laten trekken. Hij maakte me attent op het feit dat er ook andere oorzaken konden zijn en raadde me aan naar de huiarts te gaan. Afgelopen maandag 3 maart kon ik naar de huisarts en die zei dat het om de paralyse van Bell ging.

Doordat ik al zo’n 10 tot 12 weken met de symptomen rondloop (wat ook wel aangeeft hoe “mild” die symptomen zijn) kon hij niet meer doen dan een verwijzing naar de KNO-arts uitschrijven waar ik op 19 maart aanstaande terecht kan. Sinds maandag ben ik me vooral via internet in de materie gaan verdiepen en heb inmiddels gelezen dat een oorzaak een oorontsteking kan zijn.

Mijn huisarts weet dat ik al drie jaar last heb van een chronische oorontsteking, meer dan zure oordruppels heeft hij nooit voorgeschreven. Ook heb ik begrepen, dat rust nemen een bijdrage aan de genezing kan leveren. Ik schrijf dit op mijn werk. Mij is niet verteld dat vermoeidheid (waar ik al twee maanden last van heb) ook een symptoom kan zijn. Over het nemen van rust is met geen woord gerept. Na het bezoek aan de huisarts was mijn onrust over de verlamming afgenomen maar door de nieuwe informatie verkeer ik nu bijna in een paniektoestand.

Ik moet nog twee weken wachten voor ik naar de KNO-arts kan en vraag me af of het in die tijd erger kan worden, moet ik rust nemen, belemmer ik mijn genezing dus niet door gewoon door te werken, zou het gescheeld hebben als ik eerder naar de huisarts was gegaan, zou ik al genezen zijn als ik het rustig aan gedaan zou hebben, zou het ook echt door die oorontsteking komen of heb ik misschien een tumor in mijn hoofd zitten, heeft het trekken met mijn linkerschouder waar ik mezelf de laatste weken wel eens op betrap er iets mee te maken? en zo zijn er nog wel meer vragen te bedenken.

Verder heb ik gelezen dat een eventuele genezing een langdurige aangelegenheid kan gaan worden. Ik kan niet zeggen dat ik daar erg naar uitkijk zeker omdat het helemaal niet zeker is dat het ook geneest. Ik wens iedereen die met de verlamming van Bell te maken heeft gekregen veel sterkte toe en hoop dat de medische wetenschap binnen afzienbare tijd mischien wel iets voor ons kan betekenen want op het moment lijkt het hele verhaal van onzekerheden en tegenstrijdigheden aan elkaar te hangen.