Een week voor kerst 2023. Tandenpoetsen en je mond willen spoelen terwijl ineens alles zomaar…
Het verhaal van Jan-Wim
Ik ben Jan-Wim en ben 41 jaar. Twee weken geleden werd ik door een collega op mijn werk , we hadden nachtdienst, aangesproken: “Wat is er met je oog? Ik zei: “Niks, hoezo?” Ik ben gelijk naar de toilettengroep gelopen en keek in de spiegel. Ik had rechts een totaal scheef gezicht, en kon mijn oog niet meer sluiten. Ik heb de nacht uitgewerkt en ben gaan slapen.
’s Morgens, toen ik wakker werd, had ik een helse hoofdpijn en totaal geen gevoel in mijn rechter gezichtshelft. Ik ben naar de huisartsenpost gegaan en de analyse was vrij snel Bell’s paralyse. Geschrokken en na meerdere keren gevraagd te hebben of het geen herseninfarct was, ging ik naar huis met oogdruppels en horlogepleisters.
Het moment van realiseren komt dan pas veel later en je beseft: dit is ernstig, je valt in een groot gat en weet even niet waar je het zoeken moet. Ik heb even een kleine inzinking gehad en besloot vrij snel: dit fenomeen ga ik bevechten met alles wat ik in me heb. Dokters bezoeken bestonden uit vragen van mij over de gemene pijn achter mijn oor en in mijn schedel die af en toe het gevoel geven dat ze een breinaald in mijn hoofd planten. Ik neem ibruprofen en arcoxia dagelijks in om de hoofd- en aangezichtspijn te onderdrukken, slapen is een lastig iets en ik ben daardoor heel erg moe.
Er is het laatste jaar veel gebeurd in mijn privéleven: scheiding, lage weerstand, veel werken en overwerken, leidinggevende functie en kinderen worden van hot naar her geslingerd. Allemaal dingen die verantwoordelijk zijn voor stress en spanningen.
Ik loop momenteel bij de osteopaat en fysiotherapeut om de nek- en hoofdpijn te elimineren. Ik moet zeggen: dat geeft verlichting. Mijn oog traant constant en hoewel ik mezelf opleg om dagelijks oefeningen te doen merk ik dat er geen verbetering inzit momenteel.
Alle verhalen op deze site heb ik gelezen en ze maken diepe indruk.
Hopend tot horens
Jan-Wim
Update 6 november 2005
Ik wilde een stand van zaken geven aangaande mijn ziekte, ik heb heel veel aan de voetreflexzone therapie gehad en heb nu alleen bij vermoeidheid een hangend oog, de hoofdpijn is sluimerent aanwezig. Mensen hou geloof in je zelf en je geneest echt, neem daarbij wel jezelf in acht en eet en rust goed, en ga zeker naar voetreflex.
Ik ben nu zover dat ik genoegen neem met het gezicht wat ik terug heb. Zet je schouders er elke dag onder en denk en blijf positief ook in de dagen dat het voelt als van laat me maar.
Mvg
janwim
Dit bericht heeft 0 reacties