Skip to content

Het verhaal van David

Hallo, ik ben David, 23 jaar en woon in Arnhem. Sinds afgelopen maandag lijd ook ik aan de ziekte van Bell. Het begon allemaal op zondag toen ik last had van een tik in mijn linker wang. Ik dacht dat ik gewoon oververmoeid was en dat het met een goede nachtrust wel over zou gaan. Helaas niet dus. Die maandagochtend voelde ik me algeheel onwel, het eten smaakte nergens naar en ik had geen gevoel in mijn wang. Ik heb het de rest van die dag afgewacht en met water geprobeerd de spanning weg te halen, omdat ik dacht dat het van het slapen op een zijde kwam.

Om half vijf ’s middags belde ik mijn moeder (zij is verpleegkundige) en die adviseerde me direct naar de huisarts te gaan. Ik had geluk, de huisarts wilde me die dag nog zien en iets over vijf zat ik daar, omringd door haar, een assistente en een arts in opleiding. Ze sprak over de paralyse van Bell (Bell’s Palsy) en legde me uit dat dit een bijzondere vorm is van aangezichtsverlamming die slechts bij 20 op de 200.000 mensen voorkomt.

Ze had direct contact met een KNO-arts die me de dag daarop ook direct wilde zien. Ze constateerde dat het geen volledige verlamming was, maar dat dat nog wel zou kunnen komen. Met een hoge dosis prednison, een oogpleister en medicijnen tegen een Herpes-ontsteking kwam ik weer thuis aan. Ik voelde me echt gebroken, ik heb de afgelopen periode namelijk meerdere dingen achter elkaar gehad, zoals een abces aan mijn ruggengraat. Gelukkig helpt een hoop steun van je familie en vrienden enorm.

Ik ben nog die middag naar een magnetiseuse gegaan in Apeldoorn die “mijn energiebanen” heeft losgemaakt. En wonderbaarlijk, het oog dat ik op maandag moest afplakken kon ik nu wel sluiten, alhoewel de oogspier nog steeds niet optimaal functioneert. Ik kon eindelijk weer gewoon slapen. Ik voelde me stukken rustiger en heb een heerlijke nachtrust gehad. Het moeilijkste vond ik de woensdag toen ik al mijn hobby’s moest afzeggen (ik ben nl. dirigent van twee jongerenkoren).

Donderdag kon ik in de namiddag bij een acupuncturist terecht die al meerdere mensen met Bell had geholpen. Dat was op zich wel eng. Ik ben namelijk niet zo’n naaldenmens! Maar ook die avond was er weer iets bijzonders, ik kreeg weer gevoel in mijn linkerwang en nek. Het was pijnlijk maar het was gevoel. Ze zei dat als er iets verandert dat de eerste keren kortstondig zal zijn en pas na meerdere behandelingen de verbetering langer zou duren. Volgende week maandag, dinsdag en woensdag ga ik weer naar haar toe.

Vandaag, vrijdag heb ik weer een terugval gehad. Heftige emoties zijn dingen die je echt moet proberen te vermijden. Dus maak geen ruzie en ga je vooral geen zorgen maken. Volgende week donderdag ga ik voor een paar dagen naar Taize toe in Frankrijk waar ik mijn rust ga proberen te zoeken. Dat heb ik echt nodig blijkbaar.

Update 13 augustus 2003:

Ik ben 4 juli een paar dagen weg geweest om tot rust te komen en dat is op zich wel gelukt. Echter, de uitwerking van de prednison kuur was erger dan ik me had kunnen indenken.Tijdens de kuur leek het alsof mijn emoties minder sterk werden, een beetje gevoellozer zelfs. Na de kuur kreeg ik lichamelijke uitingen van de uitwerking van de prednison, in de vorm van puisten, overal op mijn lichaam, en ook een ontsteking aan mijn linker oog (de kant van de parese).

Ik werd door de KNO-arts op 8 juli doorverwezen naar de oogarts. Ook moest ik opnieuw bloedonderzoek laten doen want geen van de onderzochte virale infecties waren aangetroffen in mijn lichaam. Donderdag 10 juli kon ik bij de oogarts terecht, die geen schadelijke ontsteking constateerde en mij nog een bloedonderzoek meegaf voor suikerziekte. Er werd bloed afgenomen en ik ging voor het eerst in mijn leven- onderuit op die stoel. Achteraf bleek dat mijn glucose (bloedsuiker) zeer laag was door de prednison. Er is geen aanwijsbare (westerse) oorzaak gevonden (in de vorm van een virus ofzo).

Mijn acupuncturiste legde het uit op de oosterse manier: als je weerstand danig verminderd is en je krijgt kou op je hoofd (lees tussen nek en schedel aan beide kanten) dan kun je verschillende aandoeningen krijgen waaronder de paralyse van Bell. In oosterse landen waar de airco hard blaast in gebouwen en de temperatuur buiten oploopt tot tropische temperaturen zijn er veel gevallen waarneembaar van de ziekte van Bell.

Mijn homeopathische huisarts (mijn tweede huisarts) heeft mij medicijnen voorgeschreven anti-prednison, zodat de prednison na de behandeling eerder mijn lichaam kon verlaten, en een olie om mijn gezicht mee te masseren. Het is niet aangetoond dat de prednison is aangeslagen (ik denk zelf dat het middel alleen maar dingen in mijn lichaam heeft afgebroken in plaats van dat het een helende, ontsteking-wegnemende werking had).

Wel weet ik dat ik er vlak na een behoorlijke karakterverandering heb ondervonden. Ik ben van nature erg positief en ik werd op verschillende momenten zo negatief dat ik zelfs met het idee heb gelopen er een einde aan te maken. Ik denk dat deze negativiteit het gevolg is geweest van de prednison en ik zal het middel ook niet meer gebruiken.

Inmiddels ben ik deze psychische toestand gepasseerd en is mijn gezicht weer voor 99% hersteld (als ik echt heel erg moe ben dan blijft mijn linker oog iets achter bij mijn rechter oog en voel ik wat trillingen). Ik ben wel innerlijk rustiger geworden.

De afgelopen twee weken ben ik op vakantie geweest in de Camarque (Frankrijk) en vanaf vandaag (woensdag 13 augustus) werk ik weer voor 50 %.Vanaf 25 augustus mag ik van de bedrijfsarts weer 100% gaan werken, en 1 september ga ik weer studeren. De bedrijfsarts, de oogarts en de kno-arts hebben me alledrie op het hart gedrukt dat ik het nooit meer zover moet laten komen, ik moet meer rust in mijn leven in acht nemen. de bedrijfsarts noemde het zelfs een laatste waarschuwing. Jongeren die een te lage weerstand hebben in mijn leeftijdsgroep en die teveel hooi op hun vork nemen hebben een verhoogde kans op bijvoorbeeld een herseninfarct, een hartaanval en andere minder prettige dingen.

Ik denk dat mijn genezing voornamelijk te danken is aan de rust die ik in acht moest nemen en de acupunctuur die mij zowel fysiek als mentaal heeft ondersteund om weer in balans te komen.

Dit bericht heeft 2 reacties

  1. Ik heb het ook gekregen op 1 april 2018 m’n gezicht is voor 99% hersteld van deze ziekte ik heb nog altijd wel wat rare vage klachten in m’n hoofd gezicht en ledematen gehad en soms nog maar m’n huisarts zei me het is niks anders dan de ziekte van Bell en je bent voor 99% hersteld in iets van 6 weken tijd vooral heel veel rust nemen lijkt me t beste advies om hierin mee te geven je kunt niet veel anders doen en hopen dat je er weer helemaal uit gaat komen en snel ik ben innerlijk ook veel rustiger geworden was voorheen altijd gespannen en gestresst ivm dwang qua poetsen controle op alles willen hebben etc maar dat is nu stukken minder net of die zenuw van de stress lamgeslagen is maar goed ik hoop dat t jullie ook goed gaat nu en t nooit meer terug gekomen is

  2. 10 jaar verder zijn we David !! bij deze hoop ik dat alles nog steeds ok is voor jou !! Ook ik zit nu met dit Bellprobleem . gelukkig heb ik een geweldige fysiotherapeut want de neuroloog die was in love with his computer. bij deze bedankt voor het ter berde brengen van de problemen met je cortisone ! heel interessant !!!!!!!!!!

Geef een reactie

You have to agree to the comment policy.

Back To Top

Gratis Consult

Schrijf je in voor een gratis consult van 15 minuten bij een van onze partners.

Schrijf je in voor een gratis consult