Skip to content

Diagnose stellen bij de Ziekte van Bell

Voor het stellen van de diagnose ziekte van Bell (Bellse parese of paralyse) zal een arts eerst een aantal oorzaken moeten uitsluiten. Van de ziekte van Bell is namelijk pas sprake als er geen duidelijke, doorslaggevende oorzaak van de aangezichtsverlamming (facialis parese) wordt gevonden.

Uiterlijke kenmerken

Wat wel helpt bij de beoordeling is het feit dat bij de ziekte van Bell de hele gezichtshelft betrokken is (dus ook het oog). Het is in dat geval een perifere aangezichtsverlamming. Bij een beroerte ‘hangt’ doorgaans alleen de mondhoek. Dit wordt een centrale aangezichtsverlamming genoemd.

Lichamelijk onderzoek en anamnese

Tijdens een lichamelijk onderzoek kijkt de arts naar de asymmetrie in het gezicht en naar de functie van de aangezichtsspieren.

Symptomen van de ziekte van Bell zijn: een minder gerimpeld voorhoofd, een oog dat wijder open staat, een afhangende mondhoek en een verminderde neusplooi. Het optrekken van de wenkbrauwen, fronsen, glimlachen, het tuiten van de lippen en het laten zien van de tanden is lastiger dan voorheen. De arts stelt met behulp van de House Brackmann Schaal de ernst van de aangezichtsverlamming vast.

Andere kenmerken die kunnen wijzen op Bellse parese vraagt de arts uit in de anamnese. Dan moet je denken aan pijn achter het oor, een tranend oog, verlies van smaak, moeite met praten en slikken en overgevoeligheid voor geluid. De klachten bij de ziekte van Bell ontstaan meestal binnen 1-2 dagen.

Klachten die niet bij Bellse paralyse passen, zijn bijvoorbeeld verlammingsverschijnselen in arm en/of been, dubbelzien, verminderd gevoel in het gelaat, een stijve nek of koorts. Symptomen als gevolg van de ziekte van Lyme (door een tekenbeet) geven ook een andere, eigen variant van een aangezichtsverlamming. Ernstige oorpijn, oorsuizen of gordelroosblaasjes op de wang of in het oor horen bij het Ramsay Hunt Syndroom.

Idiopathische perifere aangezichtsverlamming (IPAV)

De diagnose ziekte van Bell wordt pas gesteld als andere mogelijke oorzaken kunnen worden uitgesloten. De aangezichtsverlamming is bij Bellse parese/paralyse idiopathisch (uit zichzelf ontstaan, zonder eenduidige oorzaak) en perifeer (de gehele gezichtshelft). De symptomen zijn bovendien binnen korte tijd (1-2 dagen) ontstaan.

Na 2 dagen zal de arts opnieuw kijken en vervolgens elke week. De klachten kunnen de eerste dagen namelijk nog verergeren. Als het herstel voorspoedig is, beoordeelt de arts de situatie op een gegeven moment om de twee of vier weken, meestal niet langer dan drie maanden.

Andere diagnoses

Eventueel wordt de diagnose heroverwogen als het verloop anders is dan verwacht of als er klachten optreden die duiden op een andere oorzaak van de aangezichtsverlamming.

Alarmsymptomen zijn:

  • Geleidelijke verergering van de aangezichtsverlamming (langer dan een paar dagen)
  • Hevige oorpijn, oorsuizen, gehoorverlies, evenwichtsstoornis, oorontsteking, blaasjes in oor of mond (Ramsay Hunt Syndroom)
  • Krachtverlies of coördinatieproblemen in arm of been, hoofdpijn, stijfheid in de nek, op meerdere gebieden hersenzenuwuitval, ernstige problemen met praten en slikken, indicaties van de ziekte van Lyme in de vorm van pijn in gewrichten, armen of benen, en koorts (neurologische aandoeningen zoals een beroerte, ziekte van Lyme, e.a.)

Kinderen worden doorverwezen naar een kinderarts. Mensen bij wie het vermoeden is dat ze het Ramsay Hunt Syndroom hebben of andere problematiek op kno-gebied, worden doorverwezen naar een Kno-arts. Dit gebeurt ook als het herstel na drie maanden onvoldoende is. Bij het vermoeden van een neurologische aandoening wordt doorverwezen naar een neuroloog. Bij roodheid, pijn in het oog en verminderd zicht wordt (met spoed) doorverwezen naar een oogarts.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top

Gratis Consult

Schrijf je in voor een gratis consult van 15 minuten bij een van onze partners.

Schrijf je in voor een gratis consult