Het verhaal van Mirella

Ik ben Mirella (24 jaar). Ik kreeg de Bells verlamming 8 weken geleden. Het is al een stuk opgeknapt, alleen mijn mond staat nog een beetje scheef en mijn oog sluit nog niet helemaal.

Bij mij is het pas ’s middags begonnen. Ik schrok me rot toen ik in de spiegel keek. Huisartsenpost gelijk gebeld, moest direct komen. Mijn reflexen deden het perfect, dus was het geen beroerte, waar ik zelf heel bang voor was.

Een dag later was het nog erger. De huisarts kwam bij mij thuis, want ik was zo bang. Je verwacht niet dat je zoiets kan krijgen als je zo jong bent. Ik heb meteen prednisolon gehad en kunsttraandruppels.

Van de week krijg ik nog een MRI-scan omdat ik veel misselijk ben. Ze hebben ook mijn bloed al 2x onderzocht. Van de 2e bloedtest heb ik nog geen uitslag. Ze hebben me ook op de ziekte van Lyme getest, maar dat had ik niet.

Ik wens iedereen die de Bells verlamming heeft veel sterkte. Het is heel moeilijk om in de spiegel te kijken en je op straat te vertonen. Dat had ik vooral in het begin. Heel erg veel sterkte allemaal.

Groetjes,
Mirella